Όταν έχουμε ένα παιδί «φυσιολογικό», που φέρνει καλούς βαθμούς, είμαστε ευτυχισμένοι. Όταν κάνει ό, τι ζητήσουμε, είμαστε ευτυχισμένοι.Αυτή είναι μια «φυσιολογική» χαρά, αφού αυτό είναι καθήκον μας, φυσικά….. Αλλά όταν έχουμε ένα παιδί με κάποιους περιορισμούς για το οποίο κάθε μάθηση είναι ίσως δυσκολότερη από ό,τι για ένα άλλο παιδί ή η πιο ασήμαντη μάθηση δεν θα συμβεί, ίσως ποτέ… το να είσαι ευτυχισμένος…. γίνεται περίπλοκο. Έχω να ζητήσω μια χάρη για ένα σημαντικό για μένα, Θέμα : Αυτή είναι η εβδομάδα της ειδικής εκπαίδευσης, αυτισμού, δυσλεξίας adhd (ελλειμματική προσοχή με υπερκινητικότητα). Για όλα τα παιδιά που παλεύουν κάθε μέρα για να πετύχουν και εμάς που προσπαθούμε να τα βοηθήσουμε.
Καλό θα ήταν να διδάξουμε στα παιδιά μας να είναι φιλικά και ν΄αποδέχοντιαι όλους τους συμμαθητές τους. Τα παιδιά με ειδικές ανάγκες δεν είναι σπάνια. Θέλουν αυτό που θέλουν όλοι: να γίνουν αποδεκτά!!!
Μπορείτε, παρακαλώ να αντιγράψετε και να επικολλήσετε αυτό προς τιμήν όλων των παιδιών που είναι μοναδικά αλλά διαφορετικά??
Ευχαριστώ, που είστε υπέρ της ενσωμάτωσης και της ένταξης, τού καθενός από εμάς, επειδή,ναι, είμαστε όλοι διαφορετικοί… και τι μ΄αυτό
(από το φβ)
Ιδεογράφος 