Το Χθες, το Σήμερα και το Αύριο στην Παγκόσμια Σκακιέρα – Ανάρτηση 28η

Η Ελλάς βαδίζει προς την 28η  Οκτωβρίου 1821

Μέρος Α΄  Από το 1900 η Ελλάς αγωνίζεται για την ύπαρξή της

Γράφει ο Ιωάννης Σπ. Λαζαράκος

Email: jlazarakosdim@yahoo.gr

1900 – 1940: Αναδείχθηκαν δύο Πολεμικοί Ηγέτες

Η Ελλάδα κατά την περίοδο 1900 – 1940 ευτύχησε να κυβερνηθεί από δύο πολεμικούς ηγέτες. Λέμε ευτύχισε διότι ιστοριογραφικά αποδείχτηκαν άξιοι των περιστάσεων. Πρόκειται για τους Ελευθέριο Βενιζέλο και  Ιωάννη Μεταξά. Δύο εντελώς αντίθετοι, ιδεολογικά άνδρες, χειρίστηκαν λίαν επιτυχώς άκρως κρίσιμες γεωπολιτικές καταστάσεις της χώρας μας. Τόσο ο Δημοκράτης Βενιζέλος, όσο και ο Δικτάτορας Μεταξάς, οδήγησαν την Ελλάδα σε θρίαμβους. Μιλάμε για την περίοδο των Βαλκανικών, αλλά και των δύο  Παγκοσμίων Πολέμων (Α΄ ΚΑΙ β΄). Όπως ιστορικά έχει αποδειχθεί, πέρα από τις οποιεσδήποτε ιδεολογικές αντιλήψεις, στην Ελλάδα από 1900 έως 1940 αναδείχθηκαν δύο Πολεμικοί Ηγέτες. Αυτοί είναι ο Ελευθέριος Βενιζέλος δημιουργός της Μεγάλης Ελλάδος και ο Ιωάννης Μεταξάς, που πρόβλεψε γεωπολιτικά και μεγάλωσε η Ελλάδα. Μάλιστα ο Βενιζέλος άγγιξε το μεγάλο όνειρο του Έθνους! Έζησαν οι Έλληνες, για λίγο, την Ελλάδα των δύο Ηπείρων, αλλά η διχόνοια μας κατάστρεψε…

Πολλοί ισχυρίζονται πως η ιστορία επαναλαμβάνεται. Εμείς δεν μπορούμε να το επιβεβαιώσουμε, αλλά ούτε και να το αμφισβητήσουμε. Γεγονός είναι ότι σήμερα οι καιροί που διανύουμε δεν είναι απλά ζοφεροί όπως τότε, αλλά πολύ πιο χαοτικοί και επικίνδυνοι.

Όπως, πολλές φορές έχουμε πει και γράψει, οι νεοταξίτες παγκοσμιοποιητές διακηρύττουν ότι τό χάος είναι Τάξη. Μια Τάξη που οι περισσότεροι από εμάς δεν την καταλαβαίνουν γιατί αυτοί δεν θέλουν να είναι κατανοητή… Με λίγα λόγια δεν τους συμφέρει.

Εμείς όμως οι Έλληνες, αν και όντως υπερέχουμε σε αντίληψη και αφύπνιση, από πολλούς άλλους λαούς, υπερέχουμε όμως και στην αναμεταξύ μας διχόνοια. Αυτό το ελάττωμα της Φυλής μας μάλλον δεν θα το ξεπεράσουμε ποτέ, αν και το έχουμε πληρώσει και το πληρώνουμε πολύ ακριβά! Προς τεκμηρίωση των ανωτέρων αναφέρουμε τα εξής:

«Η Πολιτική Ιστορία της Νεωτέρας Ελλάδος αρχίζει με την Ελληνικήν Επανάσταση, που επέτυχε την ίδρυση του Ελληνικού κράτους. Είναι, κατά κύριο λόγο, έργο του ελληνικού λαού, δηλαδή των Ελλήνων της γενεάς του 1821 και των Ελλήνων των πέντε γενεών έκτοτε, με τη δράση τους στο χώρο της πολιτικής, αλλά και της διοικήσεως, της οικονομίας, της παιδείας, με την συμμετοχή τους στους πόλεμους, με τους κοινωνικούς αγώνες τους, με τις ορθές αποφάσεις, αλλά και με τα λάθη τους, με τις δοκιμασίες και τις θυσίες τους· ιδιαίτερα των Ελλήνων

πολιτών όσοι ανέλαβαν αξιώματα και αποτέλεσαν κατά καιρούς την πολιτική, στρατιωτική, οικονομική, και πνευματική ηγεσία της Χώρας, και προπάντων όσοι από αυτούς κατέλαβαν κορυφαίες θέσεις και έτσι κατηύθυναν τις τύχες του κράτους και του λαού· ακόμη είναι έργο, ως ένα βαθμό τουλάχιστον, και πολλών από τους Έλληνες, που έμεναν υπόδουλοι και μετά την Ελληνική Επανάσταση, και συγκεκριμένα εκείνων, που συνέβαλαν στην διατήρηση ακμαίου του εθνικού φρονήματος του αλύτρωτου Ελληνισμού είτε αποφάσισαν και πραγματοποίησαν τις αλλεπάλληλες επαναστάσεις ή τοπικές εξεγέρσεις στην Κρήτη, στη Θεσσαλία και στις άλλες υπόδουλες περιοχές, με σκοπό την απελευθέρωσή τους και ενσωμάτωσή τους στο ελληνικό κράτος, ή και απλώς συμμετείχαν στους εθνικούς αυτούς αγώνες… Η πολιτική ζωή της Χώρας υπήρξε έντονη, με ενεργότατη συμμετοχή του λαού. Παρουσίασε όμως σοβαρές αδυναμίες, όπως : ανωμαλίες κάποτε στη διεξαγωγή των εκλογών και στην ανάδειξη των κυβερνήσεων· συναλλαγή με τους ψηφοφόρους και άλλες εκδηλώσεις, που με ρητορική υπερβολή ονομάστηκαν “φαυλοκρατία” η μεγάλη οξύτης, σε ορισμένες περιόδους, των πολιτικών παθών, που έφθανε σε ακραίες περιπτώσεις ως το διχασμό του Έθνους· οι εκτροπές από το πολίτευμα, που οπωσδήποτε όμως αποτέλεσαν εξαιρέσεις…».²

Μήπως έφθασε η ώρα να σκεφθούμε, να απολογηθούμε και να ομολογήσουμε πως οι πολιτικοί και οι πολίτες της σύγχρονης Ελλάδας είναι κατώτεροι των περιστάσεων;

Η επιλογή του Τίτλου, πριν χρόνια, για τις αναρτήσεις μας     «Το Χθες, το Σήμερα και το Αύριο στην Παγκόσμια Σκακιέρα», στον εξαίρετο ποιοτικά ιστότοπο www. ΙΔΕΟΓΡΑΦΟΣ.gr δεν είναι τυχαίος. Ο στόχος μας, με τις αναλύσεις και παρουσιάσεις της σύγχρονης Γεωπολιτικής Σκακιέρας, τόσο των Εθνικών μας ζητημάτων, όσο και των Διεθνών, ήταν και είναι οι ξεχωριστοί φίλοι και αναγνώστες του ΙΔΕΟΓΡΑΦΟΥ να οπλιστούν, ή και να αυξήσουν τις γνώσεις τους με έγκριτη Γνώση, ώστε να καταστούν «ιστορικά όντα», όπως τα ορίζει ο Κορνήλιος Καστοριάδης. Βεβαίως κορωνίδα για εμάς παραμένει στέρεα στο πνεύμα μας η ρήση του Εθνικού μας Ποιητή, Διονύσιου Σολωμού: «Το Έθνος να μάθει να θεωρεί εθνικό ό,τι είναι αληθινό».¹

Πιστεύουμε ότι αν ο καθηγητής του Παντείου Πανεπιστημίου, Αλέξανδρος Ι. Δεσποτόπουλος, το 1980 θεωρούσε υπερβολικό τον όρο «φαυλοκρατία», σήμερα ύστερα από 41 χρόνια ο όρος ωχριά στη σύγχρονη πραγματικότητα. Επίσης πιστεύουμε ακράδαντα πως οι ευθύνες δεν είναι μόνο των πολιτικών, μάλλον είναι μεγαλύτερες αυτές των πολιτών· διότι αρνούνται πεισματικά 200 χρόνια (1821-2021) να γίνουν «ιστορικά όντα» και δεν επιθυμούν να μάθουν να θεωρούν εθνικό ό,τι είναι αληθινό. Θεωρεί, αβασάνιστα, ο καθένας εθνικό τη δική του γνώμη. Αυτό δυστυχώς συμβαίνει στο μεγαλύτερο ποσοστό των Ελλήνων, αλλά και Ξένων πολιτών. Αν στο Γερμανό κυριαρχεί η Φιλαργυρία, στον Αυστριακό η Μυστική Κενοδοξία, στο Γάλλο ο Ιμπεριαλιστικός Εθνικισμός, στον Άγγλο το Διαίρειν και Βασίλευε, στους Λατίνους η Υλική Αριστοκρατία της φιγούρας, στους Βόρειους η Απόκρυφη Βαρβαρότητα, στους Σλάβους το Ψευδές Μεγαλείο και τέλος  στους Έλληνες κυριαρχεί ο Φθόνος και η Διχόνοια. Αυτά,  το αιώνων σατανικό Σχέδιο των Νεοταξιτών τα έχει μελετήσει ενδελεχώς. Έτσι λοιπόν ορίζει το ΧΑΟΣ ως Τάξη που εμείς δεν αντιλαμβανόμαστε. Σήμερα κατέχοντας σημαντική θέση στην παγκόσμια διαχείριση των Νέων Τεχνολογιών, δύναται να αυξάνει την εντροπία του χάους και να δημιουργεί στην Παγκόσμια Κοινότητα μεγαλύτερο μη αντιλήψιμο από τους πολίτες  χάος!   

Γεωπολιτική και Ιστορία

Αισθανόμαστε την αναγκαιότητα να υπενθυμίσουμε την εννοιολογία  των όρων «Γεωπολιτική» και «Ιστορία». Γ ε ω π ο λ ι τ ι κ ή είναι ο συνδυασμός των γεωγραφικών, δημογραφικών, οικονομικών και πολιτικών παραγόντων που επηρεάζουν μια περιοχή ή ένα έθνος και διαμορφώνουν την εξωτερική πολιτική του. Η μελέτη της σχέσης τους· η σχετική κυβερνητική πολιτική. Ι σ τ ο ρ ί α

είναι το σύνολο των γεγονότων, ιδιαίτερα αυτών που θεωρούνται αξιομνημόνευτα και συνθέτουν την εξελικτική πορεία λαού, πολιτισμού, ευρύτερης περιοχής· η γνώση και η διήγησή της.³

 Διαπιστώνουμε λοιπόν από τους ανωτέρω ορισμούς πως η Επιστήμη της Ιστορίας, ως Επιστήμη και Τέχνη (κατά τον ARTHUR MARWICK), εμπεριέχει, μέχρι τινός σημείου, και Γεωπολιτική διότι: « Ο άνθρωπος στην κοινωνία. Όπως είπαμε, σε αυτό το βιβλίο θα μας απασχολήσει η ιστορία ως “απόπειρα ανασύνθεσης ερμηνείας του παρελθόντος από τον ιστορικό”. Το παρελθόν, όμως, χάνεται βαθειά μέσα στο χρόνο. Αντίθετα με το γεωλόγο ο ιστορικός δεν ενδιαφέρεται για τη φυσική καταγωγή της γης, ούτε μελετά τη ζωή των προϊστορικών θηρίων. Όταν μελετά τις περιόδους της ιστορίας που τον ενδιαφέρουν, δεν ασχολείται με φυσικά φαινόμενα, όπως είναι η κίνηση των άστρων ή οι μεταβολές στην επιφάνεια της γης –παρά μόνο όταν τα φαινόμενα αυτά επηρεάζουν, κατά κάποιο τρόπο, τη ζωή των ανθρώπων.

Όσα είπαμε για τη θεμελίωση της ιστορικής μελέτης μας έδωσαν και ορισμένα στοιχεία για τη φύση των ενδιαφερόντων του ιστορικού. Συνεπώς, πρέπει να έγινε ήδη σαφές ότι το έργο του ιστορικού αρχίζει από τη στιγμή που εμφανίζεται στο προσκήνιο ο άνθρωπος. Ο ακριβής προσδιορισμός, όμως, της στιγμής αυτής δεν είναι έργο του ιστορικού, αλλά του βιολόγου και του ανθρωπολόγου. Στο παρελθόν γινόταν αυστηρός διαχωρισμός ανάμεσα στην “προ-ιστορία” και την  “ιστορία”. Αυτός ο διαχωρισμός βασίζεται στην (ορθή) αντίληψη ότι εφόσον η ιστορία (με τη σημασία που μας απασχολεί εδώ), είναι η ερμηνεία του ιστορικού για το παρελθόν, αρχίζει από τη στιγμή που ο ιστορικός διαθέτει αξιόπιστες πηγές στις οποίες μπορεί να στηρίξει την ερμηνεία του. Η λογική αυτή ενισχυόταν και από την αμφισβητήσιμη αντίληψη ότι οι πηγές αυτές έπρεπε οπωσδήποτε να είναι γραπτές… Σήμερα οι ιστορικοί αντλούν τις πληροφορίες τους από ένα πολύ ευρύ φάσμα πηγών και δεν στηρίζονται αποκλειστικά στις γραπτές μαρτυρίες…».⁴

Στην ενότητα «Υποκείμενο και αντικείμενο της ιστορικής γνώσης», ο Κορνήλιος Καστοριάδης, μεταξύ των άλλων γράφει: «Όταν μιλούμε για ιστορία, ποιος μιλάει;

Είναι κάποιος που τοποθετείται σε μια εποχή, σε μια κοινωνία, σε μια κοινωνική τάξη – με μια λέξη είναι ένα ιστορικό ον. Όμως αυτό ακριβώς το γεγονός, που θεμελιώνει τη δυνατότητα μιας ιστορικής γνώσης (διότι μόνο ένα ιστορικό ον μπορεί να έχει μια πείρα της ιστορίας και να μιλάει γι’ αυτήν), απαγορεύει σ’ αυτή να γίνει ποτέ ολοκληρωμένη και διαφανής, αφού είναι αυτή η ίδια, στην ουσία της, ένα ιστορικό φαινόμενο που απαιτεί να γίνει κατανοητό και να ερμηνευθεί ως τέτοιο. Ο λόγος πάνω στην ιστορία περιλαμβάνεται στην ιστορία.

Δεν πρέπει να συγχέουμε αυτή την ιδέα με τις θέσεις του σκεπτικισμού ή του απλοϊκού σχετικισμού, ότι δηλαδή αυτό που ο καθένας λέει δεν είναι ποτέ τίποτ’ άλλο από μια γνώμη, μιλώντας κανείς προδίδεται ο ίδιος μάλλον, παρά εκφράζει κάτι το πραγματικό. Υπάρχει ασφαλώς κάτι πέρα από την απλή γνώμη (διαφορετικά ούτε λόγος, ούτε δράση, ούτε κοινωνία θα ήταν ποτέ δυνατά), μπορεί κανείς να ελέγξει ή να εξαλείψει τις προκαταλήψεις, τις προτιμήσεις, τα μίση, να εφαρμόσει τους κανόνες της “επιστημονικής αντικειμενικότητας”. Όλες οι γνώμες δεν αξίζουν το ίδιο…».⁵

Η Ελλάς βαδίζει προς την 28η  Οκτωβρίου 1940

Για να εξετάσουμε, λοιπόν, το τι μεσολάβησε πριν η Ελλάδα συναντηθεί και πάλι με το πεπρωμένο της, στις 28 Οκτωβρίου του 1940, οφείλουμε να λάβουμε υπόψη μας, πολύ σοβαρά, τα προαναφερόμενα. Διότι μόνο τότε θα μιλήσουμε ως ιστορικά όντα, ειδάλλως θα λέμε τις διάφορες σοβαρές και ασόβαρες γνώμες μας. Μια τέτοια κατάσταση οδηγεί τον αναγνώστη μακριά από ιστορικές και γεωπολιτικές αλήθειες. Και το χειρότερο δεν τον διδάσκει να γίνει ιστορικό ον, αφού και αυτός θα προσθέσει τις δικές του γνώμες, ανεξαρτήτου ποιότητας με τελικό αποτέλεσμα να μεγαλώσει η εντροπία του χάους. Τα αίτια, οι αφορμές και τα αποτελέσματα θα αλλοιωθούν ως προς τις γεωπολιτικές και ιστορικές τους αξίες. Αυτό όμως ποιον εξυπηρετεί; Σίγουρα όχι τον κάθε άνθρωπο – πολίτη που δεν συμμετέχει με τον ένα ή άλλο τρόπο σεκυβερνητικά σχήματα ενός διεφθαρμένου πολιτικού κατεστημένου εντολοδοτών και εντολοδόχων.

Άρα λοιπόν, οι πολίτες όχι μόνο δεν διδάσκονται από τα λάθη για να μην τα επαναλάβουν, αλλά αντιθέτως διχάζονται υποστηρίζοντας φανατικά τις καθόλου επιστημονικές γνώσεις τους, ακόμη και αυτές που τις περιτυλίγουν με διάφορα ιδεολογήματα.

Μια στάσιμη Οικονομία

Από τη στιγμή που ανακηρύχθηκε η ανεξαρτησία, η ελληνική οικονομία στο σύνολό της βρίσκεται σε πρωτόγονη κατάσταση. Από αυτή την κατάσταση προσπαθεί να ξεφύγει με πολύ αργά βήματα ανάπτυξης, τόσο

κατά τον 19ο   αιώνα, όσο και κατά τον 20ο. Οι συνεχείς πόλεμοι, οι εμφύλιες έριδες με ην πολιτική αστάθεια, η Μικρασιατική Καταστροφή και η παγκόσμια οικονομική κρίση    του 1929, διατήρησαν την Ελλάδα μέχρι και το 1940 σε δεινή οικονομική κατάσταση.

Γράφει ο J. MEYNAUD: «Στις παραμονές του δευτέρου παγκοσμίου πολέμου, η ελληνική οικονομία, παρά τα πραγματοποιηθέντα βήματα προόδου, εξακολουθεί ακόμη να κατέχει ένα επίπεδο, ποσοτικά και ποιοτικά (σε παραγωγικότητα), πολύ κατώτερο από το επίπεδο των οικονομιών της Δυτικής Ευρώπης. Εξ άλλου, είναι δίκαιο να αναγνωριστεί ότι την ίδια εποχή οι γειτονικές της χώρες υποφέρουν, γενικά, απ’ τις ίδιες ελλείψεις και ανεπάρκειες».⁶

Σωστά μας πληροφορεί ο   J. MEYNAUD, διότι διαβάζοντας κανείς τον Γάλλο Ακαδημαϊκό ANDRE MAUROIS διαπιστώνει την άθλια, παγκόσμια, οικονομική κατάσταση που επικράτησε μετά την Μαύρη Πέμπτη (Black Thursday) το 1929 στην Ουώλ Στρήτ  (Wall  Street) των ΗΠΑ. «Η Μαύρη Πέμπτη. Η αγορά σωριάζεται, γίνεται συντρίμμια. Ο πανικός στην Ουώλ Στρητ εξαπλώνεται σε ολόκληρο τον κόσμο. Η εξαθλίωση και η ανεργία επεκτείνονται. Οι άνθρωποι ελπίζουν πως σύντομα θα έλθει και πάλι η ευημερία, αλλά αυτή… άργησε πάρα πολύ να ξαναγυρίσει».⁷    

Πριν 11 ακριβώς χρόνια, από την 28η Οκτωβρίου 1940, η τόσο αδύναμη  ελληνική οικονομία επλήγη θανάσιμα από την κρίση της  Μαύρης Πέμπτης, που έμεινε στην ιστορία του Stock Exchange. Ήταν η Πέμπτη 24 Οκτωβρίου 1929. 

Χρήσιμο και ωφέλιμο για τον καθένα μας είναι να γνωρίζουμε και να θυμόμαστε τα πιστεύω του Αδόλφου Χίτλερ και τα μετά 50 χρόνια του Τζωρτζ Μπους. Ο ένας Γερμανός Ναζί και ο άλλος Ρεπουμπλικάνος Αμερικανός. Είπαν λοιπόν: «Μια Νέα Τάξη εθνογραφικών σχέσεων, θα είναι μια μετοίκηση των εθνοτήτων, με τρόπο ώστε, στο τέλος της διαδικασίας να υπάρχουν καλύτερες διαχωριστικές γραμμές από τις σήμερα υπάρχουσες». ΧΙΤΛΕΡ 6 ΟΚΤΩΒΡΙΟΥ 1939.⁸

Ο Πόλεμος του Κόλπου 1990- 1991 αφορούσε σύμφωνα με τον Πρόεδρο Μπους, όπως είπε: «Περισσότερα από μια μικρή χώρα είναι μια μεγάλη ιδέα. Μια Νέα Τάξη Πραγμάτων… Αυτό θα συμβεί με νέους τρόπους συνεργασίας μεταξύ των Εθνών». Τζωρτζ Μπους Σεπτέμβριος 1990.^{9 & 10}

Βλέπουμε λοιπόν ότι η Νέα Παγκόσμια Τάξη         αρχίζει με την έκρηξη του Α΄ Παγκοσμίου Πολέμου, συνεχίζει με την οικονομική κρίση του 1929 (Μαύρη Πέμπτη) και με τον Β΄ Παγκόσμιο Πόλεμο, φθάνει το Σεπτέμβριο του 1990 με τη Διακήρυξη Μπους και συνεχίζεται στις μέρες μας. Σε όλη αυτή την πορεία ο αναγνώστης οφείλει να αναλογιστεί το τίμημα που πλήρωσε και πληρώνει η Πατρίδα του, προκειμένου η Νέα Παγκόσμια Τάξη της Νέας Εποχής να εδραιωθεί και να καθυποτάξει την ανθρωπότητα…

Βιβλιογραφία – Πηγές:

1. ΔΙΟΝΥΣΙΟΥ ΣΟΛΩΜΟΥ ΑΠΑΝΤΑ – ΠΡΟΛΕΓΟΜΕΝΑ ΕΠΙΜΕΛΕΙΑ ΕΛΛΗ ΑΛΕΞΙΟΥ- Εκδόσεις Γεωργίου Μέρμηγκα. ΑΘΗΝΑΙ 1975.

2. ΠΟΛΙΤΙΚΗ ΙΣΤΟΡΙΑ ΤΗΣ ΝΕΩΤΕΡΑΣ ΕΛΛΑΔΟΣ – ΑΛΕΞΑΝΔΡΟΥ Ι. ΔΕΣΠΟΤΟΠΟΥΛΟΥ ΤΑΚΤΙΚΟΥ ΚΑΘΗΓΗΤΟΥ ΠΑΝΤΕΙΟΥ ΑΝΩΤΑΤΗΣ ΣΧΟΛΗΣ ΠΟΛΙΤΙΚΩΝ ΕΠΙΣΤΗΜΩΝ –  ΕΚΔΟΣΕΙΣ ΠΑΠΑΖΗΣΗ  ΑΘΗΝΑΙ 1979.

3. ΑΚΑΔΗΜΙΑ ΑΘΗΝΩΝ ΧΡΗΣΤΙΚΟ ΛΕΞΙΚΟ ΤΗΣ ΝΕΟΕΛΛΗΝΙΚΗΣ ΓΛΩΣΣΑΣ –ΤΟ ΒΗΜΑ – ΔΗΜΟΣΙΟΓΡΑΦΙΚΟΣ ΛΑΜΠΡΑΚΗ Α.Ε. 2016.

4. ΕΙΣΑΓΩΓΗ ΣΤΗΝ ΙΣΤΟΡΙΑ – ARTHUR MARWICK – THE OPEN UNIVERSITY – ΕΚΔΟΣΕΙΣ  Π. ΚΟΥΤΣΟΥΜΠΟΣ ΑΕ 1985.  

5. ΚΟΡΝΗΛΙΟΣ ΚΑΣΤΟΡΙΑΔΗΣ – Η ΦΑΝΤΑΣΙΑΚΗ ΘΕΣΜΙΣΗ ΤΗΣ ΚΟΙΝΩΝΙΑΣ – ΠΡΟΒΛΗΜΑΤΑ ΤΟΥ ΚΑΙΡΟΥ ΜΑΣ ΕΚΔΟΣΕΙΣ ΡΑΠΠΑ 1981.

 6. J. MEYNAUD – ΜΕ ΤΗΝ ΣΥΝΕΡΓΑΣΙΑ Π. ΜΕΡΛΟΠΟΥΛΟΥ ΚΑΙ Γ. ΝΟΤΑΡΑ:ΠΟΛΙΤΙΚΕΣ ΔΥΝΑΜΕΙΣ ΣΤΗΝ ΕΛΛΑΔΑ – ΕΚΔΟΣΕΙΣ ΜΠΑΫΡΟΝ ΑΘΗΝΑ 1966.

7. ANDRE MAUROIS ΓΑΛΛΙΚΗ ΑΚΑΔΗΜΙΑ – ΠΑΡΑΛΛΗΛΗ ΙΣΤΟΡΙΑ-Η ΙΣΤΟΡΙΑ ΤΩΝ ΗΝΩΜΕΝΩΝ ΠΟΛΙΤΕΙΩΝ 1917 – 1961. ΕΚΔΟΣΕΙΣ ΦΥΤΡΑΚΗ Ο.Ε ΑΘΗΝΑΙ 1962. 

8.  NIALL FERGUSON – Ο ΠΟΛΕΜΟΣ ΣΤΟΝ ΚΟΣΜΟ Ο ΑΙΩΝΑΣ ΤΟΥ ΜΙΣΟΥΣ 1900-2000 –ΤΟ ΒΗΜΑ  ΕΚΔΟΣΕΙΣ ΙΩΛΚΟΣ  2006.

9. ΔΙΑΔΙΚΤΥΟ-Βλέπε:ΤΖΩΡΤΖ ΜΠΟΥΣ ΚΑΙ ΝΕΑ ΠΑΓΚΟΣΜΙΑ ΤΑΞΗ ΠΡΑΓΜΑΤΩΝ.. .

10. ΝΕΑ ΠΑΓΚΟΣΜΙΑ ΤΑΞΗ: ΤΟ ΑΡΧΑΙΟ ΣΧΕΔΙΟ ΤΩΝ ΜΥΣΤΙΚΩΝ ΕΤΑΙΡΕΙΩΝ – William T. Still – ΕΚΔΟΣΕΙΣ ΣΤΕΡΕΩΜΑ 1992.